w pewnym stopniu

См. также в других словарях:

• stopień — m I, D. stopieńpnia; lm M. stopieńpnie, D. stopieńpni 1. «pojedynczy element schodów; także: występ w jakimś podwyższeniu, w pochyłości terenu, umożliwiający wchodzenie lub schodzenie» Wygodne, szerokie stopnie. Stopnie z cementu, z marmuru.… …   Słownik języka polskiego

• ile — 1. m. os. ilu; DCMs. ilu, N. iloma a. ilu «zaimek, najczęściej pytajny, zastępujący liczebniki główne lub nawiązujący do nich albo zastępujący ich połączenia z rzeczownikami» Ile stron ma ta książka? Na ilu szpaltach trzeba wprowadzić poprawki? Z …   Słownik języka polskiego

• tyle — + m. os. tylu; D. tylu (z rzeczownikami w lp tylko: tyle), CMs. tylu, B. ż. rzecz.=M., m. os.=D., N. tylu a. tyloma 1. «zaimek liczebny wskazujący, zastępujący liczebniki główne lub nawiązujący do nich» Nie mam tylu kopert. Tyle mogę ci dać. Tyle …   Słownik języka polskiego

• pewien — I + pewna, pewne m. os. pewni, ż. rzecz. pewne «jakiś, bliżej nie określony; jeden z wielu, niejaki, niektóry» Pewien pan, pewna pani. Pewnego razu. W pewnym stopniu. Było to w pewnym mieście. Przez pewien czas milczał. ◊ Pewnego dnia, pewnego… …   Słownik języka polskiego

• cokolwiek — D. czegokolwiek, C. czemukolwiek, NMs. czymkolwiek «zaimek nieokreślony oznaczający jakiś przedmiot w sposób nieokreślony; wszystko jedno, co» Dam ci, cokolwiek zechcesz. Nie macie czegokolwiek do jedzenia? Poczęstuj go czymkolwiek. Cokolwiek byś …   Słownik języka polskiego

• dosyć — 1. «przysłówek oznaczający: tyle, ile trzeba; dostatecznie, wystarczająco dużo» Mieć dosyć czasu na naukę. Mieć dosyć pieniędzy. Nie móc się dosyć napatrzyć pięknej pannie. ◊ Dosyć, że… «słowem, w każdym razie» ◊ Nie dosyć na tym «nie tylko to,… …   Słownik języka polskiego

• maczać — ndk I, maczaćam, maczaćasz, maczaćają, maczaćaj, maczaćał, maczaćany «zanurzać coś w jakimś płynie lub mące, cukrze itp.» Maczać pędzel w farbie, pióro w atramencie. Maczać bułkę w mleku. ◊ Maczać w czymś palce, ręce «brać w czymś udział, zwykle… …   Słownik języka polskiego

• nie — (pisane rozdzielnie) partykuła przecząca 1. w połączeniu z czasownikami a) «stanowi zaprzeczenie jakiejś czynności lub stanu, które dany czasownik wyraża; w konstrukcjach zdaniowych uwydatnia kontrast, przeciwieństwo, stopień nasilenia danej… …   Słownik języka polskiego

• niejako — książk. «partykuła osłabiająca dosłowność znaczenia wyrazu, któremu towarzyszy, sugerująca podobieństwo (zwykle niewielkie) do czegoś, kojarzenie się z czymś, lub ograniczająca zakres jego zastosowania; jak gdyby, poniekąd, w pewnym stopniu»… …   Słownik języka polskiego

• odstać — I dk, odstaćstanę, odstaćstaniesz, odstaćstań, odstaćstał odstawać ndk IX, odstaćstaję, odstaćstajesz, odstaćwaj, odstaćwał 1. «oddzielić się, odłączyć się w pewnym stopniu od całości, odkleić się częściowo» Fornir odstaje od deski. 2. «opuścić,… …   Słownik języka polskiego

• po trochu — 1. «niewielkimi częściami, porcjami, w małych ilościach; stopniowo» W torbie było wszystkiego po trochu. Oddawać długi po trochu. 2. rzad. «w pewnym stopniu, trochę» …   Słownik języka polskiego